Horoskop Sejmu X kadencji 2023

Medium Coeli w Strzelcu oznacza dążenie do przedstawienia swojej działalności, jako szeroko zakrojonej misji. Przykładem jest tu próba redefinicji roli Polski w UE, zmiany w edukacji i w kulturze politycznej. Publiczny obraz Sejmu ma być osadzony w aurze „większego sensu”, „szerszej perspektywy” czy „moralnej racji”. Parlamentarzystom zależy też bardzo na przekonaniu obywateli, że ta instytucja reprezentuje prawo, sprawiedliwość i prawdę.

Kwadratura Neptuna retro z MC pokazuje, że mimo powyższych chęci przedstawienia się ludziom, odbierają oni ten Sejm, jako niejednoznaczny. Duża część społeczeństwa mu nie ufa, nawet zarzuca manipulację, brak przejrzystości i propagandę. To aspekt typowy dla władz, które jednocześnie tworzą narrację zbawczą i są oskarżane o tworzenie mgły informacyjnej.

Węzeł mówi tu o karmicznej potrzebie samookreślenia, odwagi, przebicia się z własnym głosem. Wskazuje, że jednym z głównych tematów tej kadencji będzie budowanie niezależności finansowej, redefinicja wartości narodowych, podmiotowości ekonomicznej. Może chodzić zarówno o politykę fiskalną, jak i próbę „odzyskiwania” kontroli nad narodowymi zasobami.

Eris działa jak siła dezintegrująca istniejący porządek, walcząca o włączenie wykluczonych głosów, często przez konfrontację i bunt. W retrogradacji to siła działająca bardziej wewnętrznie, strukturalnie, oddolnie. W tym układzie oznacza, że zadaniem tego Sejmu jest wprowadzenie zmian kontrowersyjnych, ale zgodnych z kierunkiem ewolucji naszej zbiorowej świadomości politycznej. 

Trygon MC z tą koniunkcją mówi, że publiczny wizerunek Parlamentu rezonuje z głębokimi, historycznymi, być może rewolucyjnymi potrzebami społeczeństwa. Nawet jeśli są one nieuświadomione lub niewyrażone wprost. Sejm może nawet zburzyć pewne tabu, by wytyczyć nowy kurs. 

Pallas symbolizuje tu umiejętność negocjacji, kompromisu, zachowania proporcji. Odnosi się bezpośrednio do relacji z partnerami, zarówno krajowymi (opozycja, społeczeństwo), jak i zagranicznymi (UE, organizacje międzynarodowe). W sekstylu z MC daje możliwość wzmocnienia wizerunku przez działania wyważone, dyplomatyczne, a nie tylko przez narrację ideologiczną. Mimo emocjonalnej intensywności możliwe jest wypracowywanie porozumień i wykorzystanie inteligentnych, taktycznych rozwiązań. Jest głosem racjonalnym, który może przywracać równowagę w trudnych momentach.

Jowisz, jako władca MC pokazuje tu, że misja tego Sejmu wiąże się z wartościami materialnymi, bezpieczeństwem i niezależnością finansową. Ale ponieważ Jowisz jest retro, realizacja tych celów nie idzie prostą drogą. Publiczny przekaz i kierunek działania mają tu charakter odnawiania czegoś z przeszłości, redefinicji wartości, powrotu do „korzeni” albo „utraconej sprawiedliwości”. Jest tu również nuta wewnętrznego zwątpienia we własną skuteczność. To tak, jakby przekonania były silne, ale rzeczywistość domagała się korekt i rewizji. Ten Jowisz mówi: „odzyskamy to, co nasze”. To może dotyczyć zarówno polityki surowcowej, rolnictwa, jak i funduszy publicznych czy kontroli nad finansami państwa.

Juno jest tu symbolem zobowiązań wynikających z obowiązku, pragmatyzmu i struktury pracy. Wskazuje na próbę budowy lojalności opartej na konkretnej pracy u podstaw, na zasadzie: „pracujemy razem, jesteśmy sobie potrzebni”.

Lilith reprezentuje tu kobiety, osoby zależne, niewidzialną pracę — a w szerszym sensie: systemowe nierówności w strukturach służby lub pracy.

Trygon koniunkcji Juno i Lilith z Jowiszem retro tworzy potencjał do rozliczenia niesprawiedliwości systemowych. Ten Sejm z jednej strony na nowo definiuje obowiązki państwa wobec obywateli, a z drugiej próbuje zintegrować głosy dotąd pomijane. Jest tu ogromna moc odnowy etosu służby, prawa pracy, wsparcia społecznego. Nie wolno jednak utknąć w schemacie: „my wiemy lepiej”. Aspekt ten daje też ideologiczne uzasadnienie dla wprowadzania reform, które mogą być odbierane, jako kontrowersyjne. Przykładem jest zmiana struktury administracji, redefinicja zakresu obowiązków zawodowych, czy wprowadzenie nowych standardów etycznych w sektorze publicznym.

Westa mówi tu o świętości domu, ojczyzny, tradycji, wspólnoty, o powrocie do tego, co było chronione, poświęcone, pierwotne. Wskazuje, że to miejsce zostało naruszone lub zaniedbane. Obecny Sejm ma ambicję do odnowy narodowej więzi, być może w duchu ochrony tradycji, tożsamości, „powrotu do domu”.

Sekstyl Westy z Jowiszem można tu czytać, jako próbę „ponownego zakorzenienia państwa” w narodowej wspólnocie. Chodzi tu o ochronę obywateli i restytucję struktur opiekuńczych. Ważne jest też umacnianie „ducha narodowego” poprzez konkretne środki finansowe (np. inwestycje w edukację historyczną, mieszkalnictwo, rolnictwo rodzinne).

Ten bisekstyl mówi, że istnieje głęboka wola uzdrowienia i integracji różnych warstw społeczeństwa. Jej realizacja wymaga jednak odejścia od starych form dominacji, bo niezbędna jest uczciwość wobec zapomnianych, przemilczanych i zmarginalizowanych.

To układ napięć, który działa, jak zgrzytający zawias w mechanizmie tej kadencji. Tworzy go opozycja Saturna z Lilith – dwa bieguny, które trudno pogodzić, bo zupełnie inaczej podchodzą do odpowiedzialności i systemu. Merkury próbuje wszystko połączyć jakąś wizją, przekazem, narracją.

Saturn próbuje utrzymać kontrolę nad tym, co trudne do uchwycenia: chaosem, instytucjami zamkniętymi, mechanizmami wykluczenia. To chłodne zarządzanie tym, co niewygodne, często niewidzialne społecznie. Z kolei Lilith wnosi napięcie związane z głosem tych, którzy czują się zepchnięci do roli narzędzi w bezdusznej machinie. Ona nie zgadza się na zasady, które są „dla dobra systemu”. Koszt ponoszą wtedy konkretni ludzie, szczególnie ci, pracujący w cieniu, poza strukturą.

Merkury w tym położeniu nie jest ani neutralny, ani spokojny. Jest często nadmiernie pewny swoich racji, gubi szczegół na rzecz dużego obrazu, moralizuje. Dlatego jego rola sprowadza się do prób przykrycia strukturalnych pęknięć. Dlatego tłumaczy on opresję koniecznością i uzasadnia wykluczenie efektywnością albo reformą. Czasem to tylko gra słów, czasem szukanie sojuszu w opinii publicznej.

Ten układ pokazuje, ciche, ale znaczące, pęknięcie w strukturze władzy tej kadencji. Pluton, jako władca Słońca, wskazuje, że cała energia podporządkowana jest procesowi transformacji. Mówi o systemie, który stoi na progu zmiany, ale jeszcze jej nie przeprowadził. Jeszcze działa stary porządek, obowiązują reguły hierarchii, kontroli i struktury, choć wszystko wokół już zaczyna się temu wymykać. Zmiany dotyczą grup, sojuszy, układów politycznych, zaplecza ideowego. Nie są one jawne ani spektakularne, to raczej ciche przetasowania wpływów, które będą odczuwalne dopiero z czasem. Tu chodzi o to, kto naprawdę ciągnie za sznurki, i co musi się rozpaść, żeby powstało coś nowego.

Kwadratura do Pallas tworzy napięcie z próbą trzymania się formalnych reguł. Pallas dąży do konsensusu, do partnerstwa, do sprawiedliwego rozwiązania. Działa tu, jak fasada, która chroni pozór równości, podczas gdy Pluton przekształca wewnętrzne zasady gry. To oznacza, że strategie negocjacyjne tego Sejmu są nieskuteczne w obliczu głębokich przemian. Albo, że porozumienie jest tylko taktyczne, bez rzeczywistego wpływu na rozkład sił.

To napięcie nie wybucha od razu, ale cały czas pracuje w tle. Pokazuje, że głębsze mechanizmy są sprzeczne z oficjalnymi sojuszami czy umowami politycznymi. I że jeśli dojdzie do przesilenia, to raczej od środka, niż z zewnątrz.

Tranzytujący Uran w Bliźniętach w II domu tworzy ścisłą kwadraturę do urodzeniowego Saturna w Rybach w XII domu, co oznacza mocny test. Saturn w tym położeniu symbolizuje ograniczenia, ukryte struktury, instytucjonalny ciężar i niewidzialne zapory, a Uran – radykalne zmiany, nowe impulsy i destabilizację. Sam aspekt mówi o konfrontacji pomiędzy przestarzałą formą a rewolucyjnym ruchem – i to w sferach zasobów, wartości i stabilności (II dom) kontra kontrola zakulisowa i struktury władzy operujące „z cienia” (XII dom).

Co ważne, ten tranzyt aktywuje już istniejącą w horoskopie kwadraturę: Saturn – Merkury (w Strzelcu, na szczycie IX domu). Merkury symbolizuje tu system narracyjny, ideologię, edukację, światopogląd, prawo – i jako taki reprezentuje język debaty publicznej, działania legislacyjne i sposób komunikowania się parlamentu. Uran tworzy z tej kwadratury T-kwadrat, podbijając napięcia i zmuszając do zmierzenia się z ich słabościami: konserwatywne, hierarchiczne struktury stają naprzeciw sił decentralizacji i przebudowy, a wszystko to dzieje się w obszarze wartości, finansów publicznych i sposobów zarządzania zasobami państwa.

Ponieważ Uran działa tu w trybie prowokatora, może wciągać w kryzysy, które zmuszają do aktualizacji dotychczasowych rozwiązań. Sam fakt, że domy to II–IX–XII, kieruje uwagę na zderzenie interesów narodowych, ideologicznych i gospodarczych z ukrytymi uwarunkowaniami instytucjonalnymi. Głosowanie, uchwały, reformy podatkowe, kwestie związane z prawodawstwem czy ustrojem państwa mogą stać się areną tych napięć.

Wskazuje na zwrot w kierunku rozwoju – może nie spektakularny, ale symbolicznie istotny. W tym przypadku dotyczy to samej „twarzy” Sejmu, jego publicznego wizerunku i sposobu, w jaki jest odbierany przez obywateli. Instytucja stanie przed szansą, by pokazać inną jakość – bliższą swoim pierwotnym założeniom, a jednocześnie zgodną z duchem czasu.

Węzeł w Rybach akcentuje miękkie kompetencje: empatię, słuchanie, intuicję, otwartość na słabszych. Oznacza, że właśnie takie postawy lub osoby nabierają znaczenia, a polityka – choć wciąż operująca twardymi realiami – musi uwzględnić coś więcej, niż tylko interes i strategię. Pojawi się też pokusa grania na emocjach lub gestów – pozornie szlachetnych, ale bez realnego przełożenia na czyny. Dlatego kierunek, który się tu otwiera, wymaga uważności i dojrzałości.

Niewykluczone, że ten sygnał przyjdzie nie jako spektakularne wydarzenie, ale jako zmiana klimatu, wrażliwości lub akcentów.